De meeste cellen waaruit je lichaam is opgebouwd, worden voortdurend afgebroken en opnieuw aangemaakt. In sommige organen gaat dit sneller dan in andere, maar de gewogen gemiddelde vernieuwingstijd komt uit op ongeveer 1,6 jaar. Ben je nog dezelfde persoon wanneer al je cellen zijn vernieuwd? De Griekse filosoof Plutarchus beschreef dit dilemma als eerste aan het eind van de 1e eeuw na Chr. in het volgende verhaal.
"Het schip waarmee Theseus en de jeugd van Athene terugkeerden had dertig roeispanen en werd door de Atheners in stand gehouden tot de tijd van Demetrius Phalereus, want zij verwijderden de oude planken wanneer deze vergingen en vervingen ze door nieuwe en sterkere balken, zodanig dat dit schip een bekend voorbeeld werd onder de filosofen, voor de logische vraag naar dingen die groeien; de ene kant hield vol dat het schip hetzelfde bleef, terwijl de andere kant beweerde dat het niet hetzelfde was."
Om verschillende redenen is het antwoord volmondig ‘ja’. Biologisch gezien zijn je cellen dan wel vernieuwd, maar de genetische informatie is onveranderd gebleven. En wat je hersenen betreft: de meeste neuronen die je bij je geboorte ontwikkelde, blijven gedurende je hele leven intact. Dat betekent dat de neurologische basis van je identiteit nagenoeg constant blijft. Zolang je geheugen en je bewustzijn consistent zijn, blijft je identiteit behouden. Maar zijn er ook factoren die je identiteit wel beïnvloeden? Onze identiteit is het resultaat van de interactie tussen ervaringen, herinneringen en biologische, psychologische en sociaal-culturele elementen. Uiteindelijk smeedt onze bewuste reflectie dit tot een identiteit die we representeren. Onze identiteit is dus verre van statisch en onveranderlijk, maar dynamisch en altijd in ontwikkeling. Zelf heb je dat allemaal niet zo in de gaten, omdat de veranderingen zich meestal geleidelijk voltrekken. Maar wat als het wel om een plotselinge verandering gaat? Ervaren anderen dat dan als een discontinuïteit in je persoonlijkheid? De anderen vinden de abrupte verandering van je perspectief wellicht ongeloofwaardig, omdat ze de context voor de verandering als onlogisch of niet samenhangend ervaren.
Veel prominente PVV’ers krijgen in het nieuwe kabinet een verantwoordelijke functie. Dit ging niet zonder slag of stoot, omdat ze met VVD, NSC en BBB moesten samenwerken om regeringsverantwoordelijkheid mogelijk te maken. Ten eerste werd er van de partij geëist dat ze zich te allen tijde volledig aan de grondwet en aan alle internationale verdragen moesten houden. Ten tweede werd de partij gesommeerd om zich over een aantal onderwerpen minder extreem uit te drukken. Twee van die uitlatingen betroffen verwijzingen naar complottheorieën, namelijk hun geloof in een omvolkingstheorie en hun kwalificatie van de Tweede Kamer als zijnde een nepparlement met een kabinet dat zich als ‘vijfde colonne’ gedraagt ten faveure van de plannen van de EU, het World Economic Forum (WEF) en de World Health Organization (WHO).
De term ‘Umvolkung’ werd voor het eerst gebezigd door het hoofd van de SS, Heinrich Himmler (1900-1945). Voor hem verwees die term naar de germanisering van de door de Duitsers bezette gebieden. De etnische samenstelling van die gebieden moest worden veranderd door de oorspronkelijke bevolking te verdrijven of te vernietigen. Er moesten daar relatief meer mensen van het zogenaamde Arische ras komen. De context waarin de PVV de term ‘omvolking’ gebruikt, is dus wezenlijk anders. Zij suggereren met dit woord namelijk dat de Nederlandse cultuur langzamerhand verdrongen wordt door een islamitische cultuur. De term wordt dus voornamelijk alarmistisch gebruikt. Zij waarschuwen voor de demografische verandering ten gevolge van de migratiestroom en de culturele impact die dat vervolgens heeft. De complotgedachte hierachter is dat er een bewuste verandering wordt bewerkstelligd om van Nederland een islamitisch land te maken. Wie of welke organisatie hier verantwoordelijk voor zou zijn, weet men niet, maar de PVV beweert dat het kabinet daar als een marionet van die macht aan meewerkt.
Om die reden spreekt/sprak de PVV over het kabinet, als de ‘vijfde colonne’. Deze term werd voor het eerst gebruikt tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939), waarbij de nationalistische generaal Emilio Mola (1887-1937) waarschuwde voor de ondermijnende krachten die Madrid kapot probeerden te maken: vier van buitenaf en ‘de vijfde’ van binnenuit.
De woorden ‘omvolking’ en ‘vijfde colonne’ dragen absoluut niet bij aan de broodnodige tolerantie in onze samenleving. De termen hebben een polariserend effect en verhinderen een verdere ontwikkeling naar een inclusieve samenleving. Om die redenen is dit jargon, op z’n zachts gezegd, abject te noemen. De PVV heeft over de islam nog meer opmerkelijke uitspraken en standpunten verkondigd.
De Koran werd vergeleken met ‘Mein Kampf’ van Adolf Hitler. Er is opgeroepen tot een verbod op de Koran in Nederland.
Er is gepleit voor een verbod op de bouw van nieuwe moskeeën en het sluiten van islamitische scholen. Deze instellingen zouden namelijk bijdragen aan de verspreiding van een radicale vorm van de islam.
De islam zou een bedreiging vormen voor de vrijheid van meningsuiting, omdat kritiek erop leidt tot geweld en intimidatie.
Er is getracht om islamitische symbolen, zoals de hoofddoek, uit het straatbeeld te weren; in dit geval door middel van een ‘kopvoddentaks’.
Er is gesteld dat de islam niet compatibel is met de westerse waarden van vrijheid en democratie.
Enfin, wat nu als je als prominent PVV’er, (beoogd) minister of staatssecretaris bent en afstand moet nemen van deze standpunten. Hoe doe je dat dan geloofwaardig, zodat iedereen ermee kan leven? Nou, in ieder geval niet door te zeggen dat je die eerdere uitspraken nooit meer zult doen, omdat dat niet is zoals een politiek ambtsdrager betaamt. En ook niet door te zeggen dat je in het nieuwe ambt er voor alle Nederlanders zult zijn. Beide argumenten zijn natuurlijk wel relevant, maar laten niet echt blijken dat je tot wezenlijk nieuwe inzichten van je wereldbeeld bent gekomen. Nee, daar is meer voor nodig. Voortschrijdend inzicht kan je idee over een bepaald onderwerp veranderen, maar je wereldbeeld verandert natuurlijk niet doordat je een andere functie bekleedt. Dat rijmt niet met de authenticiteit van het individu, want wereldbeeld bepalende standpunten zijn diepgewortelde overtuigingen die vaak de kern vormen van iemands identiteit en manier van denken. Authentieke verandering is mogelijk, maar vereist doorgaans een diepgaand en oprecht proces van heroverweging en aanpassing. Om anderen daarvan te overtuigen is het minimaal nodig om afstand te nemen van dubieuze (soms foute) uitspraken uit het verleden. Daarnaast is het verstandig om je proces van zelfreflectie, waardoor je op andere gedachten bent gebracht, op een transparante manier met de wereld te delen. Alleen zo kun je van een stigma afkomen.
Comments