De volgende mythe blijkt onwaar te zijn, maar blijft toch een leuke metafoor. Als je een kikker in een bak met kokend water brengt, dan springt deze er onmiddellijk uit. Maar als de kikker in een bak met koud water zit, dat langzaam aan de kook wordt gebracht, dan blijft deze gewoon rustig zitten (ook al leidt dat tot zijn dood). Moraal van het verhaal: als een verandering maar geleidelijk genoeg plaatsvindt, dan accepteren we die lijdzaam (ook al leidt die tot onze ondergang).
En van zo’n trage verandering is sprake bij de bij de op handen zijnde temperatuurstijging van de atmosfeer en de oceanen. Eén van de gevolgen, zo verwacht men, is dat het landijs op Groenland en Antarctica zal smelten, waardoor de zeespiegel gaat stijgen. Doordat de temperatuur van het zeewater ook toeneemt, levert de uitzetting van het water ook een bijdrage aan de zeespiegelstijging. In de 20ste eeuw is de zeespiegel met gemiddeld 20 cm gestegen. Daarover zouden we ons in Nederland eigenlijk veel drukker moeten maken (dan nu het geval is), omdat grote delen van ons land bewust onder de zeespiegel gecreëerd zijn. Men zegt wel gekscherend: God heeft de wereld geschapen behalve Holland, dat hebben de Hollanders zelf gedaan. We hebben er gewoon een handje van om te denken dat het zo’n vaart wel niet zal lopen. Maar daar denken bijvoorbeeld de inwoners van de stad Beira in Mozambique anders over, nadat deze in 2019 door cycloon Idai (die zijn weerga in Afrika niet kent) werd getroffen. Een dergelijke cycloon in dat gebied op aarde is ook een gevolg van de klimaatverandering. Grote delen van de stad kwamen langdurig onder water te staan. Helaas blijkt uit voorspellingen en actuele waarnemingen dat juist de armste landen met de snelst groeiende bevolking als eerste last krijgen - of dus al hebben - van enorme overstromingen.
Op dit moment weten we dat het toegenomen broeikaseffect de belangrijkste oorzaak is van de temperatuurstijging. Het gas koolstofdioxide, dat vrijkomt bij de verbranding van fossiele brandstoffen, is daarbij één van de grote boosdoeners. Een energietransitie naar CO2-neutrale energieproductie is derhalve van groot belang. Hoe minder CO2, des te zwakker het broeikaseffect en des te geringer dus de mondiale temperatuurstijging.
Bij het opwarmen van een magnetron-maaltijd (ja ja, af en toe houd ik ook van makkelijk), bedacht ik me ineens in welke mate artificiële stralingsvelden in onze atmosfeer debet zijn aan de onmiskenbare opwarming van de aarde. Na wat googelen vond ik daar inderdaad een bevestiging voor, maar dat was op een website[1] die - laten we maar zeggen - niet tot de mainstream behoort. In welke mate deze hypothese door de reguliere wetenschap wordt getoetst, heb ik nog niet kunnen ontdekken. Maar ondanks dat, vond ik het verhaal van Piet Tummers wel plausibel. Oordeel zelf.
Om zijn verhaal enigszins te begrijpen, moet je weten dat temperatuur een maat is voor de snelheid waarmee moleculen bewegen: hoe groter de snelheid, hoe hoger de temperatuur. Door de elektromagnetische golven (em-golven), hetgeen magnetron-, 4G-, radar- en radiogolven allemaal zijn, worden watermoleculen (en andere) gedwongen om extra hevig mee te gaan trillen. Hun snelheid neemt toe en de temperatuur dus ook. Dat spontaan meetrillen met de frequentie van de em-golven, heet overigens resonantie. De frequentie en het vermogen van de em-golven bepalen uiteindelijk de hoeveelheid energie die op materie wordt overgedragen, waardoor de temperatuur van die materie dus stijgt (i.c. de atmosfeer en de oceanen).
In onderstaande grafiek is de temperatuurstijging in de afgelopen 140 jaar te zien, gemeten door vijf verschillende instituten.
Als de x-as wat meer gecomprimeerd wordt, dan zijn er - aldus Tummers - enkele plateaus te onderscheiden (zie onderstaand figuur). De aanvang van elk plateau valt min of meer samen met de invoering van een communicatieve innovatie. Zo deed in 1920 de radio zijn intrede, in 1939 de radar, in 1979 de eerste generatie (1G) telefonie, in 1990 2G, rond 2002 3G en rond 2013 4G. Welk effect gaat 5G straks veroorzaken? Tja, is hier inderdaad sprake van een correlatie of berust deze constatering op toevalligheden en is het gewoon vergezocht? Volgens Tummers was de trend van 1880 tot 1920 zelfs een dalende, net zoals overigens de trend tussen 1940 en 1980. Over die laatste periode merkt hij het volgende op.
In Nederland is in die periode het aantal personenauto’s gestegen van 100 duizend naar 4,1 miljoen, het elektriciteitsverbruik van 6 miljard kWh naar 60 miljard kWh en de CO2-concentratie is daardoor met maar liefst 13% gestegen. En wat zien we bij de temperatuurstijging? Die is er niet. Sterker nog, de temperatuur lijkt enigszins te dalen. Hmm. Wat is dan het werkelijke effect van CO2?
Em-straling heeft uiteraard ook effect op onze lichamen. We bestaan immers voor ongeveer 80% uit water. Om te voorkomen dat onze lichamen te sterk opwarmen, zijn er blootstellingslimieten opgesteld. Op een website van de overheid vond ik de volgende richtlijnen.
De strengste blootstellingslimiet is 28 volt per meter (V/m). Deze limiet geldt voor antennes van radio, televisie en hulpverleningsdiensten (C2000). Deze antennes zenden met een frequentie van 10 tot 400 MHz. De limieten voor antennes voor mobiele communicatie lopen op tot 61 V/m. Het lichaam mag niet worden blootgesteld aan hogere veldsterkten dan de genoemde limieten.
Mijn vraag is in feite of deze hypothese (straling veroorzaakt temperatuurstijging) ooit al eens is onderzocht en dan ook gekwantificeerd is. Als het waar is, dan moeten we wellicht ook artificiële em-straling aan banden gaan leggen.
Het water krijgt een hogere temperatuur, doordat de moleculen sneller bewegen (in willekeurige richtingen). In feite is er een toename van de bewegingsenergie (kinetische energie). Om dit effect te niet te doen, moet je weer energie onttrekken. Die energie is echter van lage kwaliteit, m.a.w. je kunt er niets mee.
Weet je dan ook of onderzocht is om deze straling te gebruiken om bijvoorbeeld de vibratie tussen moleculen te vertragen? Is te makkelijk zeker.